هر زمان عاشورایی دارد و هر عاشورایی ، حسین و هر حسینی سفیری که نامش مسلم است...

پندار من این است نام عاشورا ، حسین و کربلا را از گل غربت آفریدند..

بازهم حسین زمان ما تنها مانده است....

اگر در کوفه سال 61 هجری قمری ،عاشقان حسین (ع) هفده هزار نفر نامه نوشتند: حسین بیا که باغهایمان به ثمر نشسته است بیا که....

 زمزمه عاشقان حسین زمان ما ... اللهم عجل لولیک الفرج ... است.

مسلمش را فرستاده است که ببیند راست می گویند یا نه ....

گوش زمان هنوز صدای مسلم حسین (ع) را از یاد نبرده آنگاه که کارد به استخوانش رسید و گفت : يا اشباح الرجال و لا رجال، يا اشباح بلا ارواح.....

وای بر آن زمان ... اُف برآن مردمان..

کارمان پس معرکه است ... کأنّی زمان تکرار شده است...

شهر پر شده از مهدی بیا ..مهدی بیا.. اما مسلم زمان تنها میان کوفه ....

کارد به استخوان رسیده است...

کارمان به کجا رسیده که مسلم حسین زمان لب باز کرده و میگوید..

"دردمندانه می گویم، اگر در قیامت خداوند از من بپرسد چه کردی؟ من می گویم که کسی جز اینها را نداشتم"

...

حرف آخر ... حواسمان باشد نگذاریم حسین دگری به مسلخ خون کشانده شود...

بازتاب مطلب :

حرف تو